Woensdag zijn we even naar de VU artscience gallery geweest, met de bus want het regende. Leuke kleine galerie, met een fijne rondleider (Sam) die veel wist. Er was onder andere een draaimolen voor plantjes: een al jaren durend experiment om te zien of basilicum zich anders ontwikkelt bij 4G (= viermaal de aardse zwaartekracht). Moeilijk om het effect van de continue wind te onderscheiden van dat van de extra zwaartekracht, meenden vriend A en ik (beide bioloog).
De stroboscopische knipperlichten waren er alleen om de bezoekers te pesten, vermoedden we (en de kunstenaar, Christiaan Zwanikken, vond het mooier zei Sam), de plantjes maakte het niks uit.
We misten (bedachten we bij de koffie achteraf in het belendende studenten koffie-café) de mogelijkheid tot interactie met het werk. Ik had graag zaad van deze al vier generaties lang gemartelde basilicum planten gekocht en A had zelf de zelf de blaadjes willen proeven.
Een beetje zurig waren ze, zei Sam.
Spinning basil
On Wednesday we went to the VU artscience gallery for a bit, by bus because it was raining. A nice small gallery, with a nice guide (Sam) who knew a lot. There was, among other things, a spinning carousel for plants: a long-standing experiment to see if basil develops differently under 4G (= four times Earth's gravity). It was difficult to distinguish the effect of the continuous wind from that of the extra gravity, my friend A and I (both biologists) thought.
We suspected (and the artist, Christiaan Zwanikken, thought it was prettier, said Sam) that the stroboscopic flashing lights were there just to annoy the visitors, the plants didn't care.
We missed (we realized over coffee afterward in the adjacent student coffee cafe) the opportunity to interact with the work. I would have liked to buy seeds from these basil plants that had been tormented for four generations, and A would have liked to taste the leaves.
They were a bit sour, Sam had said.