Zondagmiddag gingen we naar de Open Ateliers in het vroegere Wilhelmina Gasthuis, hoewel het bloedjemooi weer was, maar de trein van Amsterdam naar Zandvoort rijdt al weken niet en ik wil niet met de bus. Bij mijn vriendin Els Staal op het atelier was een prachtige installatie te zien. Er tussendoor lopen en zachtjes aanraken mocht ook. Els werkt veel met zwart rubber, en verzamelt daarbij allerlei kleinere en grotere objecten die ze bij elkaar zet, of ophangt aan touw en elastiek en zwart verft als ze dat nog niet zijn. Ik vroeg of er ook nog een verhaal achter zat, want dat is vaak zo met kunst. Maar nee. "Op gevoel en emotie " stelde ze de installatie samen, en zo mocht hij ook gewoon ervaren worden. Vriend A verklaarde zeer aangenaam getroffen te zijn door de erotische lading van zowel de afzonderlijke elementen als het geheel, maar Els volgde die interpretatie niet en bewijfelde ook of erotiek eigenlijk wel een emotie was. Opgewekt gingen we verder.
Erotic? No way
On Sunday afternoon we went to the Open Studios in the former Wilhelmina Hospital, although the weather was beautiful, but the train from Amsterdam to Zandvoort has not been running for weeks and I do not want to take the bus. At my friend Els Staal's studio, a beautiful installation was on display. Walking through it and gently touching it was also allowed. Els works a lot with black rubber and collects various smaller and larger objects that she puts together or hangs on ropes and elastic and paints black if they are not already. I asked if there was also a story behind it because that is often the case with art. But no. "On feeling and emotion," she assembled the installation, and it was meant to be experienced just as it was. Friend A declared that he was very pleasantly affected by the erotic charge of both the individual elements and the whole, but Els did not follow that interpretation and also questioned whether eroticism was actually an emotion. Cheerfully, we continued.